oei mijn geheugen
Oei mijn geheugen
Ha Claire, da’s lang geleden.
Hoe is het met jou?
Ik schrik op, doe een stap achteruit.
Ik ken dat gezicht.
Een spook uit het verleden,
al is ‘ spook’ niet het gepaste woord.
Die blonde krullen,
bruine ogen en sensuele mond
zijn wel niet meer wat ze eens waren,
maar mogen er best nog zijn.
Een schoonheid blijft een schoonheid,
Ook op rijpere leeftijd
en met een paar kilo’s meer.
Een lichte paniek overvalt me
Want die blonde kende ik goed.
Mijn God, hoe heette ze ook alweer?
Niet alleen ziet ze er nog bijzonder pront uit,
haar geheugenkaart werkt ook nog perfect,
terwijl de mijne dringend geformatteerd moet worden.
Ik heb meer en meer moeite met namen!
Claire Vanfleteren ©
Ha Claire, da’s lang geleden.
Hoe is het met jou?
Ik schrik op, doe een stap achteruit.
Ik ken dat gezicht.
Een spook uit het verleden,
al is ‘ spook’ niet het gepaste woord.
Die blonde krullen,
bruine ogen en sensuele mond
zijn wel niet meer wat ze eens waren,
maar mogen er best nog zijn.
Een schoonheid blijft een schoonheid,
Ook op rijpere leeftijd
en met een paar kilo’s meer.
Een lichte paniek overvalt me
Want die blonde kende ik goed.
Mijn God, hoe heette ze ook alweer?
Niet alleen ziet ze er nog bijzonder pront uit,
haar geheugenkaart werkt ook nog perfect,
terwijl de mijne dringend geformatteerd moet worden.
Ik heb meer en meer moeite met namen!
Claire Vanfleteren ©
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2017 | ||
| Thema's: | ||