waar tijden wenden
lang reeds heeft dag
zich in de horizon
te neer gelegd
uren dichtgeslagen
en naar de ochtend uitgekeken
net als het woud, de maan
nog immer niets gewonnen
dreunt lang gerekt
enkel een stem die,
eeuwig niet gehoord,
een eenzaamheid betoont
en ook zijn echo kleeft
's nachts hunkerend
nog immer aan mijn oor
in mij dreunt 't na
en wil er eindelijk uit
al zweeft heel slim
mijn schaduw traag
nog altijd voor mij uit
sunset 22-06-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, oktober 12, 2017 22:12 |
| [zwarte engel], Dank je voor het lezen en reageren. Genegen groet en heel vredige donderdagavond, |
|
| [zwarte engel]: | Donderdag, oktober 12, 2017 17:22 |
| wauw :) | |
| sunset: | Zaterdag, juni 24, 2017 18:13 |
Stroejaro, jacky, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en nog een heel rustige zaterdagavond. En ja jacky, nog altijd. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan *glimlacht*. Warme genegen vriendengroet, |
|
| jacky: | Zaterdag, juni 24, 2017 12:30 |
| Mooi nog steeds actief in het dichten het gaat je goed Jacky |
|
| Stroejaro: | Donderdag, juni 22, 2017 21:25 |
| Weer mooi geschreven. | |
| sunset: | Donderdag, juni 22, 2017 17:26 |
claire vanfleteren, Denk eens aan 21 juni, begin van de zomer *glimlach^* En zie misschien ook het beeld van iemand die ouder wordt. Misschien heb ik je geholpen. Dank je voor je lezen en reageren en nog een fijne donderdagnamiddag. Warme genegen groet, |
|
| claire vanfleteren: | Donderdag, juni 22, 2017 16:58 |
| Sunset hier begrijp ik de boodschap niet, het is mooi geschreven, maar ik zoek altijd tussen de lijntjes! | |
