Pieter heeft het Down syndroom.
Tijmen vindt dat heel gewoon.
Pieter en Tijmen zijn vrienden
voor het leven.
Waar een schouderklopje wordt
verdiend wordt veel gelachen en
zelden gegriend; wordt wederzijds
menig schouderklopje gegeven.
Een hoog IQ lijkt geniaal.
klinkt vaak door in netjes
verzorgde taal. Geeft aan
de gelukkigen de kans om zich
midden in het leven met diploma's
te behangen.
Geeft aan Tijmen de voordelen van
het communicatieve verbaal; en zo
de betere kansen iets met het leven
aan te vangen.
Toch dat Down syndroom kent ook
een soort IQ, dat zich laat weten
wat niet zo makkelijk kan worden
vergeten. Het is die vrolijke lach
in het hier en het nu; op die momenten
van echte emoties bij een Down syndroom
individu; waardoor mensen zoals Pieter
om hun eigen waarde nimmer voor zot
behoeven te worden versleten