Je kreeg,
niet veel..
Een hompje brood,
wat water, uit de goot,
geen licht dat door de tralies,
van je korte, iele leven scheen.
Het grijs van het beton,
gaf uiting aan de kleur van je bestaan,
je was, zo verschrikkelijk,
alleen...
-
En toen,
mocht je, alsnog,
naar einders vol met liefde gaan.
En kwam je,
stil, geslagen,
nog bij mij..
Vrij..
Vrij om eindelijk,
te leven.
Om je mooiste, liefste, blik,
aan mij te geven,
waar ik ook, de diepte,
van je angst in zag..
En al het leed,
wat jou uiteindelijk,
van mij vertrekken deed.
-
Lik je wond,
meisje..
Probeer te kijken,
naar de zin van je bestaan,
laat al je angsten,
in de afdruk van je sporen staan.
Want al ben je,
"slechts" een hond,
en is het net,
alsof je schaduw,
naar de morgen neigt,
hoop ik dat je toch,
uiteindelijk,
je eigen mandje,
in de warmte krijgt..
-
Aquarel: | Maandag, juli 03, 2017 10:35 |
Ontroerend mooi. Liefs, Aquarel |
|
Anneke Bakker: | Zondag, juli 02, 2017 19:58 |
Een hart vol dierenliefde spreekt hier in dit mooie gedicht. Fijne avond John. Anneke |
|
Nayeli: | Zondag, juli 02, 2017 17:14 |
zo mooi, flossy is nu koningin - | |
Dirk Hermans: | Zondag, juli 02, 2017 16:14 |
heel ontroerend zo mooi | |
teun hoek: | Zondag, juli 02, 2017 14:52 |
intens en liefdevol. th |
|
Avr: | Zondag, juli 02, 2017 14:25 |
Dierenmishandeling blijft zo onvoorstelbaar, als men wel liefde voor dieren kent! Een mooi, ontroerend en bewonderingswaardig schrijven! Sterkte! mvg Avr | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, juli 02, 2017 12:44 |
wow | |
Roselynn: | Zondag, juli 02, 2017 12:31 |
Ontroerend mooi... (toen ik de mensen leerde kennen.. had ik de dieren lief) |
|
september: | Zondag, juli 02, 2017 12:22 |
Stil makend, voelbaar ontroerend mooi John. Je voelt de liefde. | |
Auteur: John Kroos | ||
Gecontroleerd door: John Kroos | ||
Gepubliceerd op: 02 juli 2017 | ||
Thema's: |