Avondrood
Stoffig waait de wind,
zwoel en onverminderd,
alsof het niemand ooit wat hindert,
dat de pluizen eindig zijn..
Blaas..,
breek de lucht in stukken,
laat mijn hemel huilen,
onverminderd schuilen,
is wat mij,
steeds minder lukt..
Ik heb mijn helden al verloren,
voorbij is wat toen gold.
Sprookjes worden niet geboren,
maar sterven in de grond,
van al wat ooit vergaat.
Het is de klok,
die alles naar de rafels,
van het vroeger slaat.
-
Blaas..
Spreid de pluizen,
als een deken van mijn eigen,
stoffelijkheid.
Laat ze vruchtbaar,
aarde zoeken,
al wat mooi was,
was ook klein.
Laat de dag,
in rood verworden,
tot het laatste,
pluisje,
er tenslotte,
niet zal zijn..
-
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, juli 20, 2017 15:29 |
| Hier wordt ik stil van dit raakt in het hart droef dit schrijven ik wens je veel sterkte toe |
|
| september: | Donderdag, juli 20, 2017 14:22 |
| Zo mooi om te lezen en herlezen. In 1 adem. Het gedicht voelt zo mooi en teer als de lichte pluizen die voorbij gaan. Maar ook het droeve broze en vergankelijke. Ik wens je sterkte en liefs | |
| Avr: | Donderdag, juli 20, 2017 14:05 |
| In dit droef mooie schrijven, lees ik de broosheid van het leven! Sterkte! mvg Avr | |
| teun hoek: | Donderdag, juli 20, 2017 12:17 |
| een droeve ervaring , sterkte. th |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juli 20, 2017 11:13 |
| om weer te lezen en weer schitterend mooi |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, juli 20, 2017 07:57 |
| Schitterend gedicht John, herlezen meer dan waard. Ik wens je een idyllisch avondrood en mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||