jouw mond is mijn oever
het weidse tussen
jouw roomwitte huid
en mijn bruikbare zoenen
verlaten wij nooit
zelfs niets wanneer nacht
het goud van onze lendenen
ontvoert naar uitgedoofde sterren
voor mij geuren jouw handen
naar lavendel en zomerdagen
is jouw mond mijn zachte oever
boren jouw liefdevolle ogen
zich teder in mijn ziel
sunset 25-07-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, juli 28, 2017 14:08 |
| Hilly N, Dank je wel voor je lezen en je heel mooi reageren. Nog een liefdevolle verderzetting van deze vrijdagnamiddag en warme groetende genegenheid, |
|
| Hilly N: | Vrijdag, juli 28, 2017 11:07 |
| Je weet het wel te schrijven Sunset, prachtig. Zomergroet, Hilly Nicolay |
|
| sunset: | Donderdag, juli 27, 2017 11:44 |
| Marianne's Spinsels, Clarice, Dank jullie wel voor het lezen en reageren en geniet van een rustige donderdag nog. Warme groetende genegenheid, |
|
| Clarice: | Dinsdag, juli 25, 2017 22:24 |
| Oh de liefde wat kan ze mooi zijn... Graag gelezen, gts Clarice | |
| Marianne's Spinsels: | Dinsdag, juli 25, 2017 18:19 |
| Heerlijk om te lezen.... |
|
