en maar doorgaan en doorgaan
en maar doorgaan en doorgaan
het houd niet op
ik kan het niet meer aan
mijn hoop is verdwenen
ik heb nooit begrepen
waarom ze het deden
nu zit ik hier met veel wanhoop
weg is al mijn hoop
elke dag hoop ik dat ik er niet meer zal zijn
want alles wat er is gebeurd en gebeurd doet mij zoveel pijn
morgen weer een nieuw dag strijden
wanneer stopt dit eeuwige lijden?
ik kan niet meer
het houd niet op
ik kan het niet meer aan
mijn hoop is verdwenen
ik heb nooit begrepen
waarom ze het deden
nu zit ik hier met veel wanhoop
weg is al mijn hoop
elke dag hoop ik dat ik er niet meer zal zijn
want alles wat er is gebeurd en gebeurd doet mij zoveel pijn
morgen weer een nieuw dag strijden
wanneer stopt dit eeuwige lijden?
ik kan niet meer
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, juli 29, 2017 17:32 |
| een lichter last in het vooruitzicht om die zwaarwichtige te laten staan, moge die ooit in je blikveld kunnen komen, opdat je oprecht zeggen kan ja dit is 't echt waarvoor ik ben, zal zijn bestemd. graag een groetje voor je sprankje hoop, hans |
|
| christina: | Vrijdag, juli 28, 2017 10:08 |
| begin de dag met een lach dat geeft kracht ! kom op blijf hopen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||