verwoest
Verwoest
zo voelt me leven nu
en dat alleen omdat me gedichten zijn vernield
alles wat ik ooit over een ex had geschreven
is verwoest
ik ben geen prater maar een schrijver
en ik durf nu zelfs niet te schrijven
ik ben bang dat het weer vernield wordt
wat moet ik toch met je
waarom doe je het
en waarom blijf je ontkennen?
ik weet dat je jaloers bent
maar ik zie niet in waarom
ik schrijf alles op om het achter me te laten
maar op deze manier kan ik dat niet
aangezien jij een deel van me leven hebt verwoest
zo voelt me leven nu
en dat alleen omdat me gedichten zijn vernield
alles wat ik ooit over een ex had geschreven
is verwoest
ik ben geen prater maar een schrijver
en ik durf nu zelfs niet te schrijven
ik ben bang dat het weer vernield wordt
wat moet ik toch met je
waarom doe je het
en waarom blijf je ontkennen?
ik weet dat je jaloers bent
maar ik zie niet in waarom
ik schrijf alles op om het achter me te laten
maar op deze manier kan ik dat niet
aangezien jij een deel van me leven hebt verwoest
Reacties op dit gedicht
| Marianne's Spinsels: | Zaterdag, juli 29, 2017 18:41 |
| De dwang van loslaten, soms zo wreed. | |
| teun hoek: | Zaterdag, juli 29, 2017 10:35 |
| anders opbergen dan .... succes en doorgaan. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lonkie1965 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||