De rust zelve

Rust voelt als verdrietig zijn
Ik weet niet of het klopt
Het voelt zo stil in mij
Is dit hoe het hoort?

Er heerst drukte in mijn hoofd
Probeer stilte te vermijden
Of dit veel goeds beloofd
Moet nog maar blijken

Tot die ene dag
Dat ik in stilte ging
Ik wachtte rustig af
Tot de rust mij had omringt

Het voelde vreemd
Ik wilde vluchten
Ik werd gedwee
En wilde rusten

De stilte omarmde mij
Met al haar warmte
Van binnen werd ik bevrijd
Hetgeen wat ik verlangde.

Geschreven door

* Rooz *

Reacties op dit gedicht

* Rooz * vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Woensdag, augustus 02, 2017 23:52
die vreemde vrijheid blijkt je vriendelijk te wezen, ontvouwt je vaker aangegaan aangenaam vertrouwd. hans

Hans Winter:	Woensdag, augustus 02, 2017 23:47
die vreemde vrijheid blijkt je vriendelijk te wezen, ontvouwt je vaker aangegaan aangenaam vertrouwd. hans

teun hoek:	Dinsdag, augustus 01, 2017 19:23
in strijd met drukte en rust. hoop dat de rust overwint. th

Over dit gedicht

Auteur: * Rooz *
Gecontroleerd door: de redactie
Gepubliceerd op: 01 augustus 2017
Thema's: [Geluk] [IK]