ik kan het niet meer uitleggen
hoe vaak moet ik het nog zeggen?
waarom valt het niet aan jullie uit te leggen?
waarom laten jullie mij alleen?
waarom zijn jullie zo gemeen?
ik zoek het zelf wel uit allemaal
aanzien hoe ik steeds verder afdaal
er is geen lichtpunt meer aan het einde van deze tunnel
ik voel mij zo'n klungel
zo zwak en hopeloos
ik was niet diegene geweest die voor dit leven koos
elke keer val ik weer
geen controle heb ik meer
het is niet meer te doen om door te leven
want ik heb echt alles gegeven
ik heb het wel 1000 keer geprobeerd om het uit te leggen
maar alles hoor ik niet meer wat jullie tegen mij zeggen
mijn hoofd zit overvol
laat mij met rust
ik hou dit leven niet meer vol
laat mij
opgeven lijkt steeds meer echt te worden
door het verleden ben ik zo geworden
kapot, gebroken, getraumatiseerd, veranderd
te redden ben ik niet meer
want alles doet gewoon veelte veel zeer
waarom valt het niet aan jullie uit te leggen?
waarom laten jullie mij alleen?
waarom zijn jullie zo gemeen?
ik zoek het zelf wel uit allemaal
aanzien hoe ik steeds verder afdaal
er is geen lichtpunt meer aan het einde van deze tunnel
ik voel mij zo'n klungel
zo zwak en hopeloos
ik was niet diegene geweest die voor dit leven koos
elke keer val ik weer
geen controle heb ik meer
het is niet meer te doen om door te leven
want ik heb echt alles gegeven
ik heb het wel 1000 keer geprobeerd om het uit te leggen
maar alles hoor ik niet meer wat jullie tegen mij zeggen
mijn hoofd zit overvol
laat mij met rust
ik hou dit leven niet meer vol
laat mij
opgeven lijkt steeds meer echt te worden
door het verleden ben ik zo geworden
kapot, gebroken, getraumatiseerd, veranderd
te redden ben ik niet meer
want alles doet gewoon veelte veel zeer
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, augustus 03, 2017 18:51 |
| niets te zien, maar misschien maakte je tunnel bij de aanleg, dat zij je gegund, wat korte bochten in de baan. groetje, hans |
|
| wytske: | Donderdag, augustus 03, 2017 18:06 |
| Tjonge, dit is een heftig schrijven waar ontzettende pijn inzit. Het raakt mij dat er een mens is die zoveel verdriet heeft. De raad van Johny steun ik. Blijf het van je afschrijven, wij lezen wel mijn wens is kracht om door te gaan sterkte | |
| Johny Donovan: | Donderdag, augustus 03, 2017 16:58 |
| schrijf het van u af! dit is een goede raad! |
|
| Thijs D: | Donderdag, augustus 03, 2017 16:32 |
| Krachtig! Oneindig verdriet. Slaak een diepe zucht en heel even genieten van de rust |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||