Doofstommen
Doofstommen spreken niet.
Doofstommen horen niet.
Toch luistert diep in hen
een lied, dat alleen de ware
vriendschap ziet.
De stom geslagen momenten
van dat prentenkabinet van
isolementen. Een stuurloos
wiel in de maatschappij,
die geen luisterend oor heeft
tussen de burgerij.
De onbegrepen mimieken uitgesloten
van te duiden replieken. Een monddode
die niet luisteren kan; voor eeuwig
levend in de ban
Doofstommen spreken niet.
Doofstommen horen niet.
Toch luistert meer dan
een innerlijk verdriet;
dat de spraakkunst kent
zonder de uiterlijke vormen,
dat neuriet in een levenslied.
Doofstommen horen niet.
Toch luistert diep in hen
een lied, dat alleen de ware
vriendschap ziet.
De stom geslagen momenten
van dat prentenkabinet van
isolementen. Een stuurloos
wiel in de maatschappij,
die geen luisterend oor heeft
tussen de burgerij.
De onbegrepen mimieken uitgesloten
van te duiden replieken. Een monddode
die niet luisteren kan; voor eeuwig
levend in de ban
Doofstommen spreken niet.
Doofstommen horen niet.
Toch luistert meer dan
een innerlijk verdriet;
dat de spraakkunst kent
zonder de uiterlijke vormen,
dat neuriet in een levenslied.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 08, 2017 17:54 |
| gebarentaal maakt je met hen waar, alleen al in ‘t oog in oog tezamen komen wenkt ja schenkt je beiden verbond. groetje, hans |
|
| Jadzia: | Dinsdag, augustus 08, 2017 15:02 |
| Met gebarentaal sprak ik met doofstommen - sommige hebben wel een luisterend oor. Waar geschreven - Mooi. Groet Jadzia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||