Zonder jou gaat het niet
Nee dit kan ik er niet ook nog bij hebben
Nee dit ga ik niet redden
Je word steeds mooier in mijn hoofd
Het is nu niet meer dat het mijn pijn dooft
Ik krijg je niet uit mij hoofd
Ga weg, maar blijf ook bij mij
Ik wil jou voor altijd aan mijn zij
Nee oke voor tenminste voor hoelang ik begeleiding van je nodig heb
Zonder jou weet ik niet of ik het red
Je bent een goede hulpverlener
En dat moet zo blijven
Dit moet het niet kapot maken
Het zal mij teveel raken
Ik haat deze obsessie
Het doet pijn
Nee dit ga ik niet redden
Je word steeds mooier in mijn hoofd
Het is nu niet meer dat het mijn pijn dooft
Ik krijg je niet uit mij hoofd
Ga weg, maar blijf ook bij mij
Ik wil jou voor altijd aan mijn zij
Nee oke voor tenminste voor hoelang ik begeleiding van je nodig heb
Zonder jou weet ik niet of ik het red
Je bent een goede hulpverlener
En dat moet zo blijven
Dit moet het niet kapot maken
Het zal mij teveel raken
Ik haat deze obsessie
Het doet pijn
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, augustus 16, 2017 10:50 |
| je vereenzelvigen met een geweldig persoon, is die dan niet te zien als je idool? wat heeft die jou te vertellen, te brengen voor je eigen onontgonnen bron van gaan bestaan? groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||