De verborgenen in de stad
De verborgenen in de stad.
Zij die voor de massa schuilen.
De eenzamen in hun strijd,
die hen steeds weer verwart.
Verbitterde eenzamen die slechts
zichzelf nog horen huilen.
Tussen de bouwwerken van de stad
worden levens in even zovele voetstappen
in een hoorbare eenzaamheid over straatstenen
gesleten. Wie kent in de stad nog hun naam.
Vergetenheid en verdriet; een duaal verlangen
om in betekenis te mogen heten.
Zij die voor de massa schuilen.
De eenzamen in hun strijd,
die hen steeds weer verwart.
Verbitterde eenzamen die slechts
zichzelf nog horen huilen.
Tussen de bouwwerken van de stad
worden levens in even zovele voetstappen
in een hoorbare eenzaamheid over straatstenen
gesleten. Wie kent in de stad nog hun naam.
Vergetenheid en verdriet; een duaal verlangen
om in betekenis te mogen heten.
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Zondag, augustus 27, 2017 15:34 |
| Helaas de realiteit! Droef mooi schrijven! mvg Avr | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 27, 2017 13:44 |
| goed aangekaart | |
| Anneke Bakker: | Zondag, augustus 27, 2017 11:53 |
| Die eenzaamheid is bijna niet in woorden uit te drukken Willem, jij hebt het hier in jouw eigen woorden vertaald. Heel triest is het. Wens jou een mooie zondag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||