Afstand
Tonen van de muziek spelen,
cirkelen om mij heen.
De emotie is voelbaar,
als een hevige storm in mij.
Nagels banen hun weg in het behang,
angst om je kwijt te zijn.
Verdriet omdat het zo machteloos is.
radeloos cirkelend mijn eigen put graven.
Reacties op dit gedicht
| sniperium: | Zaterdag, oktober 12, 2019 00:19 |
| muziek is een reddende engel voor de put van het hart. Tegelijkertijd de vleugels die je strekt om voorbij de horizon te komen en je antwoord te zien. |
|
| Animola_*: | Donderdag, oktober 05, 2017 10:19 |
| Bedankt voor jullie steunende woorden! | |
| Clarice: | Maandag, oktober 02, 2017 22:29 |
| Mooi geschreven, Animola. Gts, Clarice | |
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 02, 2017 11:25 |
| Jouw emoties zijn voelbaar in dit gedicht maar Clair zegt het mooi, demp de put, zand erover en schep hoop want hoop doet leven. ik wens je alle goeds. Anneke |
|
| claire vanfleteren: | Maandag, oktober 02, 2017 11:21 |
| Je hebt misschien veel meegemaakt, maar weet dat je uw eigen put dicht moet gooien en er een bloem op zaait, dat later in de lente bloeiende herinneringen zullen zijn! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||