Lage Landen
Bij zonsondergang
zwaaien over de heuvels
van Lage landen
naar oplevende schaduw
gericht naar de horizon
waar schitteringen
met omarming van het licht
tot oneindigheid
slaperige zintuigen
de dageraad betovert
die herinnering
door dal van Lage Landen
met een souvenir
waar de echo nog weerklinkt
keert als een boemerang neer.
zwaaien over de heuvels
van Lage landen
naar oplevende schaduw
gericht naar de horizon
waar schitteringen
met omarming van het licht
tot oneindigheid
slaperige zintuigen
de dageraad betovert
die herinnering
door dal van Lage Landen
met een souvenir
waar de echo nog weerklinkt
keert als een boemerang neer.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||