De laatste waan
de laatste waan
het windgedicht
over mijn vrind
stormt ook een
menselijk gezicht
ik dacht dat hij speelde
wat vlaagde en de
tijd vertraagde in
de luwte van toen
had met hem te doen
omdat hij zich
stuurloos liet gaan
duikend in de laatste waan
wilde de wereld zien
zijn krachten meten
zonder ankers en
limieten alles vergeten
liet zijn macht tot
orkaankracht vieren
maar verzoop in
gezwollen rivieren
kon hem niet bedaren tot zijn
stormpsychose was uitgewoed
platgespoten zond hij mij
een vrijwel windstille groet
wil melker
29/10/2017
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Maandag, oktober 30, 2017 02:18 |
| Geen angst kende hij kracht was er wel maar de kwel die kwam steeds weer te boven, hoe hoger de golven des te uitdagende vond hij het duiken in de zee, meegevoerd door de wilde golven onder gedompeld raken niet wetend wanneer je weer naar boven mag, die uitdaging ging jij met jezelf en de woeste golven aan en wij keken toe... liefs lodi |
|
| september: | Zondag, oktober 29, 2017 20:46 |
| Heel mooi geschreven Wil. Een stormachtig indringende inkijk in de wereld van de wanen. Erg goed geschreven. Liefs | |
| Johny Donovan: | Zondag, oktober 29, 2017 20:35 |
| prachtig Wil!! | |
| teun hoek: | Zondag, oktober 29, 2017 15:40 |
| in de hoop dat het zo blijft. th | |
| Anneke Bakker: | Zondag, oktober 29, 2017 08:43 |
| Stormachtig gedicht Wil, krachtig neergezet. Zonnige groet en mooie dag gewenst. Anneke |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, oktober 29, 2017 08:05 |
| als men er niet mee om kan gaan krijgt men een spuit en dan is het over en uit rakend geschreven Wil fijne dag wr |
|
| David Matser: | Zondag, oktober 29, 2017 07:54 |
| Om stil van te worden | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2017 | ||
| Thema's: | ||