onbepaalde wijs
weinig monden praten mij aan
hersenspinsels vullen kieren in de dag
elke minuut is ingevet
ter voorkoming van roest, kwijtraken of verzaken
elk uur is gearchiveerd, elk manco genoteerd
geharnaste barsten dienen zich aan
muren scheiden ruimte van samenzijn
wolken regenen alvast
helder kleurt bleker
-niet op voetnoten bedacht-
thee schudt zich leeg in een beker
het moment wacht
hersenspinsels vullen kieren in de dag
elke minuut is ingevet
ter voorkoming van roest, kwijtraken of verzaken
elk uur is gearchiveerd, elk manco genoteerd
geharnaste barsten dienen zich aan
muren scheiden ruimte van samenzijn
wolken regenen alvast
helder kleurt bleker
-niet op voetnoten bedacht-
thee schudt zich leeg in een beker
het moment wacht
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Woensdag, november 01, 2017 13:34 |
| Ik weet niet waarop je wacht, dat kan ruim zijn, hier denk ik dat het om een persoon gaat, maar het kan ook op een moment van geluk gaan, of een moment van stilte, ik blijf erbij steken! | |
| teun hoek: | Woensdag, november 01, 2017 12:20 |
| wachtend op ? h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2017 | ||
| Thema's: | ||