Terugweg
Weer loop ik door de straat
waar ik als kind liep te tollen
langzaam, zoals dat nu gaat
laat ik de tijd hier stollen.
Mama staat weer bij de deur
ik zie het raam, de regenpijp
het beeld komt van grijs tot kleur
nu ik die oude wereld meer begrijp.
De lantarenpaal waar ik in klom
waar ik als schipper overvaarde
hier waar ik ineens verstom
Bij wat mijn hart steeds bewaarde
zo voltooit zich de som
van mijn levensdroom op aarde
waar ik als kind liep te tollen
langzaam, zoals dat nu gaat
laat ik de tijd hier stollen.
Mama staat weer bij de deur
ik zie het raam, de regenpijp
het beeld komt van grijs tot kleur
nu ik die oude wereld meer begrijp.
De lantarenpaal waar ik in klom
waar ik als schipper overvaarde
hier waar ik ineens verstom
Bij wat mijn hart steeds bewaarde
zo voltooit zich de som
van mijn levensdroom op aarde
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Donderdag, november 02, 2017 19:18 |
| Een nostalgisch schrijven! Zeer mooi! mvg Avr | |
| David Matser: | Donderdag, november 02, 2017 14:36 |
| Beetje Acda en De Munnik-achtig, maar dan met een originele invalshoek. Leuk! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2017 | ||
| Thema's: | ||