afstand
je kneedt je liefde
zachtjes tot een stevig deeg
om te bakken in de warmte
van een nimmer dovend vuur
en mij aan te bieden
in het heetst van de strijd
of in de kilte van mijn hart
waarbij ik me omdraai
jou
mijn rug toekeer en weg
loop naar de onbereikbaarheid
wanneer je bent verdwenen
ga ik de afwas doen
want liefhebben met
terugwerkende kracht is
als een fata morgana begieten
als je de woestijn uit bent
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Vrijdag, november 03, 2017 02:15 |
| Zo zou ik t nooit kunnen zeggen. Mooi neergezet. Liefs, |
|
| Avr: | Donderdag, november 02, 2017 19:37 |
| Een droef mooi schrijven! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: [zwarte engel] | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2017 | ||
| Thema's: | ||