Dit is begraven
In de stilte gedenken
van jouw dagen
met en zonder elkaar
Zestig jaren strijd
schrijven en zingen
soms houden van iemand
soms haten en achterlaten
Ik heb niet veel te geven
nu, hier of later, verga
in luchtigjes vervagen
Het enige dat ik meeneem
een hart onregelmatig
van slagen bij het pompen
Ik bereid me voor
op wat door kan gaan
naar een eigen plek
om te verlaten
van jouw dagen
met en zonder elkaar
Zestig jaren strijd
schrijven en zingen
soms houden van iemand
soms haten en achterlaten
Ik heb niet veel te geven
nu, hier of later, verga
in luchtigjes vervagen
Het enige dat ik meeneem
een hart onregelmatig
van slagen bij het pompen
Ik bereid me voor
op wat door kan gaan
naar een eigen plek
om te verlaten
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Vrijdag, november 10, 2017 17:51 |
| Mooi geschreven, Stanislaus. Het meest belangrijke is wat je geeft tijdens je leven. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Vrijdag, november 10, 2017 11:22 |
| een diepe gedachte die opkomt en rust verlangt. th |
|
| claire vanfleteren: | Vrijdag, november 10, 2017 10:49 |
| Ja, daar word je even stil van hoor! | |
| David Matser: | Vrijdag, november 10, 2017 08:48 |
| Schitterend | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, november 10, 2017 04:37 |
| prachtig | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2017 | ||
| Thema's: | ||