Nooit meer
Kom maar bij me
In m'n armen
Kom maar bij me en vertel me hoe het gaat
Ik wil met je dansen
Met je lachen
Alsof de waarheid niet bestaat
Deze leegte
Is niet te dragen
Getekend voor de eeuwigheid
Niks te kiezen
Geen vragen
Deze wond zal helen met de tijd
Geef me de kracht
Om te leven met de pijn
Dat we voor altijd eenzaam zijn
Ooit komt nooit meer
In m'n dromen
HIer ver vandaan
Zijn geen tranen
Omdat je bij me bent vannacht
Vele stemmen
Schreeuwen naar me
Ze blijven spoken in de nacht
Niet vergeten
Voor m'n ziel
In gedachten
Ben je aanwezig elke dag
Ik loop te dwalen
Ben mezelf niet
Ik mis je woorden en je lach
In m'n armen
Kom maar bij me en vertel me hoe het gaat
Ik wil met je dansen
Met je lachen
Alsof de waarheid niet bestaat
Deze leegte
Is niet te dragen
Getekend voor de eeuwigheid
Niks te kiezen
Geen vragen
Deze wond zal helen met de tijd
Geef me de kracht
Om te leven met de pijn
Dat we voor altijd eenzaam zijn
Ooit komt nooit meer
In m'n dromen
HIer ver vandaan
Zijn geen tranen
Omdat je bij me bent vannacht
Vele stemmen
Schreeuwen naar me
Ze blijven spoken in de nacht
Niet vergeten
Voor m'n ziel
In gedachten
Ben je aanwezig elke dag
Ik loop te dwalen
Ben mezelf niet
Ik mis je woorden en je lach
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Vrijdag, november 17, 2017 22:18 |
| Mooi verwoord. Veel sterkte, gts Clarice | |
| David Matser: | Vrijdag, november 17, 2017 18:37 |
| prachtig verwoordde hartenkreet | |
Over dit gedicht
| Auteur: Korzelius89 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2017 | ||
| Thema's: | ||