onder bladerloze eiken
regenwolken brengen schemer
woedend dansen geel de bladeren
lege parkbanken herinneren
uitgebloeide zomerdagen
en gestrand op stenige grond
treuren boten in fonteinen
namen die gebeiteld staan
huichelen onsterfelijkheid
toch belooft ons toekomst nog
‘t lachen van verliefden
hand in hand en dicht gearmd
onder bladerloze eiken
sunset 23-11-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, november 23, 2017 22:37 |
| Pbouwknegt, Dank je voor het lezen en de fijne reactie. Nog een vredige donderdagavond en warme vriendschappelijke groet, |
|
| Pbouwknegt : | Donderdag, november 23, 2017 20:56 |
| Staat sterfelijk in mijn geheugen gebeiteld, die verliefde lach. Mooi die herfstige melancholie gevangen! |
|
| sunset: | Donderdag, november 23, 2017 19:19 |
| Clarice, teun hoek, juffie, Avr, Dank jullie wel voor het lezen en reageren en nog een heel vredige donderdagavond. Warme genegen groet, |
|
| Avr: | Donderdag, november 23, 2017 15:35 |
| Ondanks tegenslagen, toch hoop blijven houden! Een toonbeeld van kracht. Mooi, beeldend schrijven! mvg Avr | |
| juffie: | Donderdag, november 23, 2017 13:40 |
| prachtig | |
| teun hoek: | Donderdag, november 23, 2017 13:39 |
| mooi th | |
| Clarice: | Donderdag, november 23, 2017 13:22 |
| Mooi geschreven, Sunset. De herfst laat zich nog even voelen maar ook dat gaat voorbij, gts Clarice | |
