De stilte ben je zelf
Het is stil, je verzwijgt een hele hoop.
Alles wat je uit wil schreeuwen blijft verborgen.
De stilte wordt steeds zwaarder,
je lichaam begint langzaam op te geven.
De stilte heeft handen.
Ze grijpen je bij de keel,
ieder moment van hoop en moed,
verandert in een put waar de stilte je in gooit.
De stilte woont in de spiegels,
Je houd van de stilte,
alles wat je nog koestert, is de stilte.
De stilte die zoveel ellende veroorzaakt,
die stilte, is waar jij verliefd op werd.
De stilte woont in de spiegels,
je bent de stilte zelf.
De stilte leeft zijn eigen leven,
het grijpt je en laat je niet meer los.
De stilte heeft handen.
Je kijkt naar jezelf, en vraagt je af waar de stilte te zien is.
Onder mouwen, stof en make-up.
De stilte heeft de touwtjes in handen,
jouw handen.
Het vlijmscherpe zilver,
baant zich langzaam maar roekeloos een weg,
door jou.
Je leeft nog, het stroomt.
Is dat wat deze mooie stilte dicht bij zal brengen?
En tegelijkertijd op afstand zal houden?
De stilte heeft handen.
De stilte wil jou helemaal,
jij wil de stilte voelen, en bij je dragen, voor altijd.
Je bent verliefd, en verankerd van angst tegelijk.
Zal het vlijmscherpe zilver hier een eind aan kunnen maken?
Alles wat je uit wil schreeuwen blijft verborgen.
De stilte wordt steeds zwaarder,
je lichaam begint langzaam op te geven.
De stilte heeft handen.
Ze grijpen je bij de keel,
ieder moment van hoop en moed,
verandert in een put waar de stilte je in gooit.
De stilte woont in de spiegels,
Je houd van de stilte,
alles wat je nog koestert, is de stilte.
De stilte die zoveel ellende veroorzaakt,
die stilte, is waar jij verliefd op werd.
De stilte woont in de spiegels,
je bent de stilte zelf.
De stilte leeft zijn eigen leven,
het grijpt je en laat je niet meer los.
De stilte heeft handen.
Je kijkt naar jezelf, en vraagt je af waar de stilte te zien is.
Onder mouwen, stof en make-up.
De stilte heeft de touwtjes in handen,
jouw handen.
Het vlijmscherpe zilver,
baant zich langzaam maar roekeloos een weg,
door jou.
Je leeft nog, het stroomt.
Is dat wat deze mooie stilte dicht bij zal brengen?
En tegelijkertijd op afstand zal houden?
De stilte heeft handen.
De stilte wil jou helemaal,
jij wil de stilte voelen, en bij je dragen, voor altijd.
Je bent verliefd, en verankerd van angst tegelijk.
Zal het vlijmscherpe zilver hier een eind aan kunnen maken?
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, december 10, 2017 23:20 |
| verstilling verdiept het woord, 't ongezien woord verdicht een baan van het licht gewicht, verwittigt een aangezicht dat zich alvast ongehoord verstilt. die polen de golfstroom in een komen en gaan van ons aller soms ontsloten bestaan. hans |
|
| september: | Zaterdag, november 25, 2017 17:29 |
| Een inkijk in de stilte Wat diepe innerlijke stilte met een mens kan doen en teweegbrengen Ook vanuit de intense zwaarte ervan belicht Heel mooi geschreven. Ik hoop dat stilte een vriend blijkt en (jij) blijft Erg goed geschreven Liefs |
|
| teun hoek: | Zaterdag, november 25, 2017 11:18 |
| dit is een interne strijd, waarin plots lichtpunten kunnen komen. h gr. sterkte th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rommeltrommel4 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2017 | ||
| Thema's: | ||