Als ik mezelf ooit vergeet,
help me dan herinneren.
Aan de dagen
dat je me liefhad
en onze eerste jaren.
Hoe de wereld veranderde,
hoe ons verhaal begon,
herbeleef het met me
tot we samen huilen.

Toon me foto's van mensen
die ik niet mag vergeten.
Noem namen zodat ze
ook bij mij blijven leven,
zelfs al weet ik niet meer precies
waarom het pijn doet.
Een mens bestaat uit niet
meer dan anekdotes,
laat me ze herdenken.

Wijs me op waar ik voor stond,
waar mijn hart van overliep
en ik mijn stem voor verhief.
Laat me mijn vuisten
opnieuw ballen, mijn lip
trillen en me weer
op een podium wanen.
Als ik me strofen herinner,
lees het vers met me mee.

Als ik mijn wilde jaren
uit mijn haren heb geslagen,
zorg dan dat ik nog wel
de muziek kan smaken.
Als ik jouw stem vergeet,
niet meer je volume weet,
zing voor me. En als ik
de teksten niet juist meezing,
laat ze fout zijn.

Verlies ik wat jij
schoonheid vindt,
laat me lachen.
Je zal zien dat
mijn glimlach, mijn ogen
weer naar je zullen
schitteren, als jij dan
ook weer kunt stralen
zullen we samen jong zijn.

Laat me niet eenzaam
in mijn leeg hoofd vertoeven,
bel in mijn naam vrienden op
die het vergeten niet
als ziektekiem dragen.
Trek me binnenstebuiten,
achterstevoren, de deur uit.
Hou me vast als ik vergis
in wie wie is.

Laat ze ons niet
uit elkaar drijven,
jij bent de lijm die
mijn brein probeert
heel te houden,
zodat mijn handen
je gezicht nog herkennen
en ik lach bij
het strelen van je neus.

Blijf me koesteren
ook al ben ik niet meer
dan mijn eigen schim.
Zie dat jij mijn verleden bent,
en dat alles wat ik ben
ergens verstopt zit.
Tel tot tien, want wie
niet weg is, is gezien.
Kijk naar me.

Ik ben nog steeds
die vrouw die je liefhad,
en huilen kon als je
niet bij haar was.
Als ik mezelf ooit vergeet,
help me dan herinneren.
Dat alles niet voor niets, maar
een mooi verhaal is geweest.
Jij zult mijn laatste herinnering zijn.