Feeëriek tafereel
feeëriek tafereel
de zon wist
witte randjes
van de ruige vorst
die de bloemen omgeven
in een laatst overleven
nog is er geen wind
wel een tintelfrisse kou
die van de dauw
kristallen maakt met
duizend twinkelingen
alsof de tijd
heeft stilgestaan
ik wilde voor
de bloemen gaan
heb daarvan afgezien
jou geroepen
je kwam op blote voeten
over het bevroren gras
je lachte en ik wist dat jij
meteen klaarwakker was
we hebben genoten
van dit feeëriek tafereel
loepzuivere flonkering
van kleuren completeerden
het paradijselijk geheel
wil melker
05/12/2017
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Woensdag, december 06, 2017 02:37 |
| In de vroege ochtend werp jij een blik over jou schouder, kijkend naar de op komende zon die daarmee ook het licht werpt op het douw, dat overal over heen is gevallen als een zachte deken waar je doorheen kan kijken, kunt genieten van al het moois dat de douw smorgens voor ons heeft neer gespeeld... liefs lodi |
|
| claire vanfleteren: | Dinsdag, december 05, 2017 15:33 |
| Mooi Wil, zo uit een sprookje neergepend! | |
| teun hoek: | Dinsdag, december 05, 2017 09:19 |
| in kristal verweven natuur en liefde. th | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, december 05, 2017 09:19 |
| Sprookjesachtig fraai tafereel Wil, met kristallen dauw omhuld. Heb genoten van dit mooie gedicht, als twinkeling van de dag. Warme groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2017 | ||
| Thema's: | ||