Het laatste restje hoop.
Een smeulend vuur,
glinsterende ogen.
De kilte komt dichterbij,
neemt bezit van het gebogen gestalte.
Een smeulend vuur,
de vlammen zijn verdwenen.
Onmacht grijpt om zich heen,
waar is het begrip gebleven.
De hunkering lijkt te verdwijnen,
verloren op de weg naar hier.
Het gebogen gestalte krimpt in elkaar,
een snik welt op uit haar keel.
Een smeulend vuur,
glinsterende ogen.
De tranen doven,
het laatste restje hoop!!!
©Hjp
glinsterende ogen.
De kilte komt dichterbij,
neemt bezit van het gebogen gestalte.
Een smeulend vuur,
de vlammen zijn verdwenen.
Onmacht grijpt om zich heen,
waar is het begrip gebleven.
De hunkering lijkt te verdwijnen,
verloren op de weg naar hier.
Het gebogen gestalte krimpt in elkaar,
een snik welt op uit haar keel.
Een smeulend vuur,
glinsterende ogen.
De tranen doven,
het laatste restje hoop!!!
©Hjp
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hjp | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2017 | ||
| Thema's: | ||