Realiteit
Herinner mijn stem,
zwoel ,
als de adem op jouw huid.
Herinner mijn hunkering,
bij de aandacht die jij mij gaf.
Herinner mij,
op jouw boze dagen.
Misschien tovert het voor even
een lach op jouw gezicht.
Herinner mijn lach,
zoals ik lachte als ik jou zag.
Die lach is nu even verdwenen,
de realiteit is soms hard.
Mijn stem met de zwoele adem,
de hunkering in mijn ogen
en de lach om mijn mond.
Ze zijn een herinnering,
in jouw wereld van realiteit!!!
©Hjp
zwoel ,
als de adem op jouw huid.
Herinner mijn hunkering,
bij de aandacht die jij mij gaf.
Herinner mij,
op jouw boze dagen.
Misschien tovert het voor even
een lach op jouw gezicht.
Herinner mijn lach,
zoals ik lachte als ik jou zag.
Die lach is nu even verdwenen,
de realiteit is soms hard.
Mijn stem met de zwoele adem,
de hunkering in mijn ogen
en de lach om mijn mond.
Ze zijn een herinnering,
in jouw wereld van realiteit!!!
©Hjp
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Vrijdag, december 22, 2017 16:27 |
| Je moogt gerust zijn, echte liefde vergaat niet zo vlug, al zijn jullie van elkaar, toch blijf je ergens hangen tussen gevoel en tederheid! | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, december 22, 2017 14:59 |
| Koester dan die mooie herinneringen Hjp, ik wens je sterkte met dit liefdesverdriet. Mooie dagen en misschien komt het toch goed, dat wens ik je toe. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, december 22, 2017 12:07 |
| jammer als het je zo vergaat. h gr. th |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, december 22, 2017 12:05 |
| prachtig herkenbaar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hjp | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2017 | ||
| Thema's: | ||