de levenszee waarin ik ben
ik droom mij op het water van
de levenszee waarin ik ben
blauw zacht omspoelt het mij
een boot drijft traag voorbij
laat vloeien alle tranen weg
ik kan hen zeilen zien
gedragen door de wind van tijd
verdwijnen zij uit ’t zicht
in liefde groet de dageraad
en stroomt de hemel toe
een warm lachen straalt terug
omarmt de wereld nu
aan d’ horizon schijnt ’t eeuwig licht
dat ons weer huiswaarts brengt
en door de droom van verre tijd
klinkt ’t hemels lied van hoop
sunset 11-01-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, januari 11, 2018 16:16 |
| Aquarel, teun hoek, Dank jullie wel voor het lezen en reageren en nog een prettige donderdagnamiddag. Warme groetende genegenheid, |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 11, 2018 15:04 |
| een mooi vergezicht. th | |
| Aquarel: | Donderdag, januari 11, 2018 13:56 |
| Schitterend... Troostrijk en warmtevol. Het geeft me een goed gevoel. Liefs, Aquarel |
|
