Een kleine kabouter
Wandelend door het bos,
zie ik een kleine paddenstoel.
Hij is rood met witte stippen,
teer en breekbaar om te zien.
Als ik heel goed kijk,
zie ik een minuscule rookwolk.
Die paddenstoel is het huis,
van een kleine kabouter.
Die kleine kabouter,
angstig weg gedoken in een hoekje.
Bang dat hij is,
om betrapt te worden.
Ik spreek de kabouter rustig toe,
wees maar niet bang.
Ik bewonder het kleine tafereel,
ik doe je geen pijn.
De kleine kabouter gaat weer rustig
verder met wat hij deed.
Ik loop weer verder over het bospad
en ja mijn gedachten sloegen even op hol,
bij de gedachte aan dit kleine tafereel,
terwijl ik langzaam over dit bospad wandel!!!
©Hjp
zie ik een kleine paddenstoel.
Hij is rood met witte stippen,
teer en breekbaar om te zien.
Als ik heel goed kijk,
zie ik een minuscule rookwolk.
Die paddenstoel is het huis,
van een kleine kabouter.
Die kleine kabouter,
angstig weg gedoken in een hoekje.
Bang dat hij is,
om betrapt te worden.
Ik spreek de kabouter rustig toe,
wees maar niet bang.
Ik bewonder het kleine tafereel,
ik doe je geen pijn.
De kleine kabouter gaat weer rustig
verder met wat hij deed.
Ik loop weer verder over het bospad
en ja mijn gedachten sloegen even op hol,
bij de gedachte aan dit kleine tafereel,
terwijl ik langzaam over dit bospad wandel!!!
©Hjp
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, januari 19, 2018 17:43 |
| dromend in kaboutersfeer , hoe dicht kan je bij een sprookje komen. klein wordend ? h gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, januari 19, 2018 14:54 |
| Als een sprookje, zo schattig Hjp, leuk om te lezen. Mooie middag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hjp | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||