wij hunkeren hongerig elkaar
bed-afwaarts sluipt de diepe liefde
dons prikkelt als overmoedige bijen
die na het overwinteren hun pels
glanzend wrijven, verstoppertje spelen
in verhitte lendenen
snel, snel, nooit wordt het bloed heter
onweerstaanbaar vlinderend fladderen
beweegt wild onder de lakens
mijn vlees wordt zwak
het kloppen van mijn razend hart
verdrijft de ochtendlijke stilte
zweet schrijft zich op onze blote huid
als zonnemelk op ‘t hete vel
sluit deuren en vensters
steek kaarsen aan
en plaats hen langs jouw ontwaken
lakens-vochtige duiven vliegen uit
laten insectenlansen steken
en wij, wij hunkeren hongerig elkaar
sunset 25-01-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, januari 25, 2018 15:53 |
| M-Rose, Dank je voor je lezen en verklarend reageren. altijd goed om te weten. Genegen groet en fijne donderdagnamiddag, |
|
| M-Rose: | Donderdag, januari 25, 2018 12:29 |
| als bijen hun pels glanzend wrijven moet je vooral op de darren letten tis wetenschappelijk bewezen ze steken minder hard dan de werkbij | |
