hun zwepen
ik open deuren
maar wind breekt uit
jaagt schaduwen na
door het gebarsten licht
wankelend scherft
realiteit uit eigen
spiegelbeeld het is
weer mooi geweest
in vervlakking eist
de top beloning
hun zwepen hebben
lang genoeg geslagen
striemen tekenen de huid
als aanklacht in de kleine
letters van het leven
zij zijn volledig uitgebuit
het is voorbij
gelieg en belogen zijn
bedrogen willen worden
voelen eindelijk weer als pijn
wil melker
01/02/2018
lodi: | Vrijdag, februari 02, 2018 02:52 |
Geen dag-licht of een knuffel enkel en alleen maar straf om wie je bent, niemand die het ziet alleen hij die ervan geniet van jou leven-lijnen, tranen heb je niet ze zijn op en horen er ook niet te zijn zoals hij het je zegt... liefs lodi(ps maak je niet druk ik heb hem geschreven maar dit is fictie) |
|
teun hoek: | Donderdag, februari 01, 2018 09:29 |
ten koste van de ander zichzelf verhogend en belonend. th | |
Anneke Bakker: | Donderdag, februari 01, 2018 08:59 |
De woorden in dit gedicht striemen het hart Wil, de zweepslagen pijnlijk-mooi weergegeven. En hoe de top wordt beloond...de zweep erover. Voor jou een zonnige groet en mooie dag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 01 februari 2018 | ||
Thema's: |