Hij
Een onverwachts bezoek
De deur was open
je huis voelde enorm leeg
Maar toch hoorde ik je fluisteren
Verdrietig zat je aan de tafel
Voor je een foto en een bijna lege fles
Je betraande ogen keken me aan
Overstaanbare woorden prevelend
Een voelbare eenzaamheid vulde de kamer
Als een vesting met honderden ketens
Het was weer de tijd
Je gevecht tegen het gemis
Wanneer kom ik op de lijst van hein mijn vriend
Zie ik haar weer
Kan ik kijken in haar mooie ogen
Haar zachte lippen kussen
Haar lange haren wil ik voelen
Voorzichtig haar wangen strelen
In mijn dromen sta ik al voor de poort
Waar zij op me wacht
Nu is mijn liefde vloeibaar
Komt kracht uit een fles
Mijn handen trillen
Geloof me ik zou zo graag anders willen
Maar ik ben laf
Berust nog in de armen van moeder aarde
Langzaam verlies ik ziel en verstand
Hoe zeer verlang ik naar moeders hand
De nacht nam je mee
De ochtend vertelde
Je zult het nog even met je dromen moeten doen
Want met het leven ben jij nog niet klaar
***Wim****
teun hoek: | Zaterdag, februari 03, 2018 13:45 |
ingrijpend dat verdriet om verlies. sterkte voor die vriend.h gr. th |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 03, 2018 12:57 |
Zo gaan soms die dingen als je met je verdriet geen raad weet zoekt men de troost in dat soort dingen maar ook dát lost niets op. Goed verwoord in dit gedicht Wim. Ik wens jou een mooi weekend. Anneke |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: Black Lord | ||
Gepubliceerd op: 03 februari 2018 | ||
Thema's: |