ik ken mijn vader niet meer
hij zit daarginds de hele tijd
zijn verschrompelde huid
lijkt op versleten leer
hij snoeide vele bloemen
in zijn geliefde achtertuin
en bond er kaarten met woordjes
want zijn geheugen lag in puin
kon ik hem nog maar troosten
maar hij is zichzelf kwijt
alleen het boekje in zijn lade
geeft alles prijs, van tuin tot spijt
Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 06, 2018 17:28 |
Lieflijk-mooi schrijf je woorden die zo herkenbaar zijn Wijnand, ik krijg er hoog kippenvel van. Ik wens jou een mooie avond. Anneke |
|
Johny Donovan: | Dinsdag, februari 06, 2018 08:47 |
ja ook een mooie | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: wijnand. | ||
Gepubliceerd op: 05 februari 2018 | ||
Thema's: |