Kil en kou
Kil en kou
Het regent buiten en het is koud
Het weer is net als ik het rouwt
Ik voel de kou van buiten binnen in mij
De regen zijn mijn tranen die zijn erbij
Van buiten ben ik stil en kruip ik in mijn schulp
Van binnen schreeuw ik om hulp
Van buiten lachen van binnen huilen
Eenzaam op zoek naar een plaatsje waar ik kan schuilen
Van buiten een masker van binnen mezelf
Maar niemand die het weet of beseft
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Woensdag, mei 29, 2002 20:06 |
| Inderdaad, gooi het er maar uit Tinne! Dat kan mijn 'dikke' huid absoluut waarderen, blijf die ook een beetje in vorm. Bring It On! | |
| bad angel: | Woensdag, mei 29, 2002 13:09 |
| je mag niet alles opkroppen of er zal een moment komen dat je zult ontploffen dan ontplof je misschien zelfs op de verkeerde persoon praat hier over met iemand maar gauw het niet voor jezelf het lost niets op liefs angel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tinne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||