voorbij de horizon
met ogen die dromend staren
naar die horizontale vlakke lijn
stellen veel mensen zich vragen
wat zou er daar achter zijn…
misschien een andere wereld
helemaal niets of een mysterie
mijn gedachten worden echt gegeseld
door deze ingewikkelde materie
maar mijn vaststelling is nu compleet
want door al die drukte en gewemel
stel ik vast dat wie zijn horizon verbreedt
ja, die verkleint… de blauwe hemel!
naar die horizontale vlakke lijn
stellen veel mensen zich vragen
wat zou er daar achter zijn…
misschien een andere wereld
helemaal niets of een mysterie
mijn gedachten worden echt gegeseld
door deze ingewikkelde materie
maar mijn vaststelling is nu compleet
want door al die drukte en gewemel
stel ik vast dat wie zijn horizon verbreedt
ja, die verkleint… de blauwe hemel!
Reacties op dit gedicht
| juffie: | Maandag, februari 26, 2018 20:27 |
| mooi gedaan....zelf heb ik het gevoel dat dromen van achter de horizon en de zoektocht naar wat daar is de horizon steeds weer verlegt...bereik je ooit wel wat je zoekt | |
| youkie: | Maandag, februari 26, 2018 17:20 |
| heel mooi succes | |
| claire vanfleteren: | Maandag, februari 26, 2018 17:05 |
| Wel ik vind het laatste heel mooi, wie zijn horizon verbreedt, verkleint de blauwe hemel. Inderdaad daar heb je gelijk in. | |
| teun hoek: | Maandag, februari 26, 2018 12:47 |
| mooi in beeltenis. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||