Dichtbij..en toch.
Dichtbij …en toch .
Zij doopten brood
in ene kom
Hij wist van ’t lijden, dat Hem wachtte
hij was teleurgesteld
in al zijn hoop
daarin dat hij niet zag, doch verachtte.
Christus en Judas
God en mens
zo dicht op één zo ver uit één
’t bevrijdingsbrood
zo onbegrepen
Hoeksteen en onbegrip als steen.
God in de mens
hoe kan iets nader
Hij nam het kwaad in eigen Hand
daar waar de mens
verstek moest laten
ontstond in Hem een nieuw verband.
Dood van het kwaad
in Hem nieuw leven
een open graf een open grens
De Hemel heeft
opnieuw gegeven
in Hem vervult zich onze wens.
th
Zij doopten brood
in ene kom
Hij wist van ’t lijden, dat Hem wachtte
hij was teleurgesteld
in al zijn hoop
daarin dat hij niet zag, doch verachtte.
Christus en Judas
God en mens
zo dicht op één zo ver uit één
’t bevrijdingsbrood
zo onbegrepen
Hoeksteen en onbegrip als steen.
God in de mens
hoe kan iets nader
Hij nam het kwaad in eigen Hand
daar waar de mens
verstek moest laten
ontstond in Hem een nieuw verband.
Dood van het kwaad
in Hem nieuw leven
een open graf een open grens
De Hemel heeft
opnieuw gegeven
in Hem vervult zich onze wens.
th
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Dinsdag, februari 27, 2018 19:00 |
| Als je over Hem schrijft beleef ik weer mijn verwondering van toen ik klein was, niet dat ik het nu niet meer heb, maar met alles dat er gebeurd ben je toch wat uit het lood geslagen. Maar moest er iets uitbreken dan is het geloof het eerste wat we als hoeksteen zullen gebruiken om steun te krijgen. |
|
| youkie: | Dinsdag, februari 27, 2018 15:25 |
| heel mooi schrijven dit | |
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||