Suicidal
Als de nacht gelijk een dief is aangeslopen
en de kwellende eenzaamheid mij tart
O, hoe ik dan hunker naar een diepst vredig slapen
vanwaaruit niet mogelijk is een wreed ontwaken.
en de kwellende eenzaamheid mij tart
O, hoe ik dan hunker naar een diepst vredig slapen
vanwaaruit niet mogelijk is een wreed ontwaken.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, februari 28, 2018 19:21 |
| alleen maar slapen verlangen tekent heel pijn van het zijn, al is al ons wezen wording, anders dan was misschien met iets van geloof hoop of liefde nog ongezien zelf maar gaan maken. 't is de knellende plettende depressieve donkerte die je beschrijft, die schrijvenderwijze voor je doortocht geplaatst misschien niet beklijft, groetje vast voor vanavond, hans |
|
| Clarice: | Dinsdag, februari 27, 2018 23:01 |
| Mooi geschreven! Zoals een kind kan slapen, vredig vol overgave zich geborgen voelend... Gts, Clarice | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, februari 27, 2018 20:30 |
| wow sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.K. de Vries | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||