tenslotte
waar we heen zouden gaan
waren we bij aankomst al vergeten
op de plek waarvan we dachten
al eens eerder te zijn geweest
meenden we ons te herinneren
afscheid te moeten nemen
van ons lichaam dat hier ooit sliep
de ademtocht die hier stilviel
in theewater op een vooravond
of bij schemer in een bruin bierflesje
bij sommige dingen stonden we niet stil
zoals het kloppend hart
dat bleef voorstondig, nageboortig
waar we ook heen gingen
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Dinsdag, maart 13, 2018 10:43 |
| Mooi, beeldend verwoord! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, maart 13, 2018 07:08 |
| mooi mooi | |
| youkie: | Dinsdag, maart 13, 2018 05:29 |
| heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2018 | ||
| Thema's: | ||