het einde van de winter
elke warmte weer verdwenen
knoppen lopen niet meer uit
vogels verlaten vensters
zoeken beschutte nesten
leg je hoofd liefste
een wijle op mijn schouders
dek me toe met jouw tederheid
als twee kinderen zijn wij nu
op de melkweg
ster neemt ster bij de hand
oevers neigen zich zacht naar zee
terwijl ik verlangend jouw lippen zuig
bloeien lijven in liefde
nog eenmaal de wereld
wit en nieuw geboren
belooft het einde van de winter
toch een stralende lente
sunset 17-03-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, maart 17, 2018 22:48 |
| youkie, Clarice, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren. Genegen groet en heel rustige zaterdagavond, |
|
| Clarice: | Zaterdag, maart 17, 2018 21:15 |
| De winter heeft hopelijk zijn laatste stempel gezet. Prachtig gedicht, Sunset. Gts, Clarice | |
| youkie: | Zaterdag, maart 17, 2018 14:57 |
| heel mooi geschreven | |
| sunset: | Zaterdag, maart 17, 2018 13:37 |
| Avr, Dank je wel voor je lezen en reageren en nog een rustige zaterdagnamiddag. Genegen groet, |
|
| Avr: | Zaterdag, maart 17, 2018 13:19 |
| Heel mooi! Graag gelezen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2018 | ||
| Thema's: | ||