Sponde
De engel aan de sponde staat doodstil
onheilspellend groot schaduwzwijgend
nimmer voelde zo ver weg, verhult bed
drijft van wolkenwegen, de nietigste ster
komt rakelings dichtbij, hij kijkt naar mij
waar de wind rondspint, kraakt, gedachte
los van lijf en leed raakt, bonst, dreunt
in zangerig huilen, vergeefs willen schuilen
de nacht doorwaakt, spreekt zonder stem
luistert scherper gespitst dan ooit tevoren
als verlamde naam, splitsend zwaard
weerloos onontkoombaar kijkt ze naar hem
onheilspellend groot schaduwzwijgend
nimmer voelde zo ver weg, verhult bed
drijft van wolkenwegen, de nietigste ster
komt rakelings dichtbij, hij kijkt naar mij
waar de wind rondspint, kraakt, gedachte
los van lijf en leed raakt, bonst, dreunt
in zangerig huilen, vergeefs willen schuilen
de nacht doorwaakt, spreekt zonder stem
luistert scherper gespitst dan ooit tevoren
als verlamde naam, splitsend zwaard
weerloos onontkoombaar kijkt ze naar hem
M
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, april 18, 2018 22:54 |
| Dank jullie heel hartelijk voor de fijne reacties Liefs |
|
| Stroejaro: | Woensdag, april 18, 2018 14:28 |
| Bijzonder, prachtig! | |
| EXPLICIT: | Dinsdag, april 17, 2018 22:46 |
| Ja wauw, ik stel het me voor en voel het tot op mijn bot. Al voel ik zwaarte huist de schoonheid, verwonderend, zelfs in angst en het verlaten. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, april 17, 2018 18:07 |
| De mystiek speelt onheilspellend hoogtij in dit hele mooie gedicht September . Fijne avond wens ik je met lieve groet. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, april 17, 2018 13:15 |
| wow | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2018 | ||
| Thema's: | ||