verloren in verlangen
ik ben een stil moment
tussen de hemelen;
een maan in donkere nacht
ben ik, verloren en verdwaald
toch altijd onderweg
en kom vanzelf terug
bladeren vallen, zonder codes
van de stamboom
naamloos als ik, tussen ruimtes
ga ik mijn weg
tot ik weer wederkeer;
verloren in verlangen
blijf ik een vreemde hier,
hang toch aan dit bestaan
sunset 26-04-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, april 26, 2018 23:23 |
| waterval, Dank je wel voor jou lezen en reageren. Een vredige donderdagavond en warme groet, |
|
| waterval: | Donderdag, april 26, 2018 23:11 |
| een gevoel kan men niet uitschakelen, mooi geschreven... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| sunset: | Donderdag, april 26, 2018 14:45 |
| Avr, Dank je voor je lezen en heel fijn reageren en nog een rustige donderdagnamiddag. Genegen groet, |
|
| Avr: | Donderdag, april 26, 2018 13:32 |
| Vallen en weer opstaan. Een hele kunst! Heel mooi gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2018 | ||
| Thema's: | ||