Nevelen van liefde.
Jouw jeugd'ge glans blijft branden,
Okeren kerosine in mijn
Ketters Christelijke geest,
Ebbe bedwongen door vlammende vloed!
Bijtende pijn in mijn moreel,
Iele luchten van wanhopige wensen,
Esmeralden van groengrijze herinneringen,
Smekende hoop op toenadering.
Mankende meteoren doorkruisen
Angstige duistere ruimte:
'N slepend huiverend hoofd.
Sjofele dichter durft amper praten...
Okeren kerosine in mijn
Ketters Christelijke geest,
Ebbe bedwongen door vlammende vloed!
Bijtende pijn in mijn moreel,
Iele luchten van wanhopige wensen,
Esmeralden van groengrijze herinneringen,
Smekende hoop op toenadering.
Mankende meteoren doorkruisen
Angstige duistere ruimte:
'N slepend huiverend hoofd.
Sjofele dichter durft amper praten...
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, mei 30, 2002 02:57 |
| Dat sjofele zou ik maar weg laten :) echt mooi! | |
| Sheena: | Woensdag, mei 29, 2002 23:04 |
| brrrrrr je zou er bang van worden, en als vurig vrouwmens geen woord van venijn meer durven spreken ;-) Sheen |
|
| Laurens Windig: | Woensdag, mei 29, 2002 20:02 |
| Mooi Hugo! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hugo Serwy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||