Gedachtengangstel
De dood is een asperge van april
wit nog geen licht gezien
Later wordt hij groen en zwart
als het donkere bed waar hij uitkwam
Zacht nog als een spekkie, indrukbaar
Het gemis zal slijten als het licht van de zon
verlangens vallen samen met verlies
In beweging blijven als een nomade helpt hierbij
en me af blijven vragen wat gonades zijn
tenzij iemand weet van geslachtsklieren heeft
Leven zij als palingen op weg naar of terug
van de Saragossa Zee waarin de kelp groeit
en bloeit gesteund door het zoute water
zich voedend met de dood opdat nieuw
leven ontstaat en terugzwemt naar
het land van oorsprong waar de zon opkomt
wit nog geen licht gezien
Later wordt hij groen en zwart
als het donkere bed waar hij uitkwam
Zacht nog als een spekkie, indrukbaar
Het gemis zal slijten als het licht van de zon
verlangens vallen samen met verlies
In beweging blijven als een nomade helpt hierbij
en me af blijven vragen wat gonades zijn
tenzij iemand weet van geslachtsklieren heeft
Leven zij als palingen op weg naar of terug
van de Saragossa Zee waarin de kelp groeit
en bloeit gesteund door het zoute water
zich voedend met de dood opdat nieuw
leven ontstaat en terugzwemt naar
het land van oorsprong waar de zon opkomt
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 03, 2018 16:04 |
| apart schrijven | |
| teun hoek: | Donderdag, mei 03, 2018 12:11 |
| zoals de natuur via de trek levensbehoudend is , zo is ons leven een terug - en vooruitzien. th |
|
| Avr: | Donderdag, mei 03, 2018 11:44 |
| Zo zijn leven en dood toch met elkander verweven! Bijzonder gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2018 | ||
| Thema's: | ||