Individu
In de duisternis van mijn eigen schaduw
gehuld in mijn eigen leed
word ik verbrijzeld door starende pupillen
de schapen, de verlorene
zoals ik ze dan zie.
Ik verstop tussen muren en deuren
verscheurd door teveel keuzes
verdwaald waar een uitgang is
De angst, de pijn
wanneer ik een lichtbron zie
Schrijnende schreeuwen doorboren
mijn met zwart doordrenkte ziel
mijn zijn, mijn bestaan
uitgerukt door skeletten
zonder ruggegraat.
gehuld in mijn eigen leed
word ik verbrijzeld door starende pupillen
de schapen, de verlorene
zoals ik ze dan zie.
Ik verstop tussen muren en deuren
verscheurd door teveel keuzes
verdwaald waar een uitgang is
De angst, de pijn
wanneer ik een lichtbron zie
Schrijnende schreeuwen doorboren
mijn met zwart doordrenkte ziel
mijn zijn, mijn bestaan
uitgerukt door skeletten
zonder ruggegraat.
Reacties op dit gedicht
| Libertas: | Donderdag, mei 17, 2018 23:16 |
| Dankjewel Avr en Waterval! | |
| waterval: | Donderdag, mei 17, 2018 23:13 |
| door teleurstellingen worden de mooiste gedichten geschreven... groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| Avr: | Donderdag, mei 17, 2018 15:14 |
| Niet alleen een mooi maar ook een donker gedicht! Doet mij denken aan, ik word geleefd. Ook geen prettig gevoel. Sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Libertas | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2018 | ||
| Thema's: | ||