Doodop en uitgeteld
Uitgeteld en opgebrand.
Zo voel ik me nu.
Verlangend naar rust
In mijn geteisterd hoofd.
Alle leed borrelde
Weer op als nooit tevoren.
De film speelde weer af
En mijn tranen kregen
Geen toegang tot mijn ogen.
Want het verhaal moest
Zonder gevoel geschreven worden
Zodat de lezer zelf kon voelen
Wat ik heb meegemaakt
En de reden zag waarom
Ik als een zombie
Door het leven stapte.
Maar de overwinning
Zal ik met veel fierheid
Ontvangen en koesteren
Als of het mijn grootste schat is
Die men me ooit heeft geschonken.
Zo voel ik me nu.
Verlangend naar rust
In mijn geteisterd hoofd.
Alle leed borrelde
Weer op als nooit tevoren.
De film speelde weer af
En mijn tranen kregen
Geen toegang tot mijn ogen.
Want het verhaal moest
Zonder gevoel geschreven worden
Zodat de lezer zelf kon voelen
Wat ik heb meegemaakt
En de reden zag waarom
Ik als een zombie
Door het leven stapte.
Maar de overwinning
Zal ik met veel fierheid
Ontvangen en koesteren
Als of het mijn grootste schat is
Die men me ooit heeft geschonken.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, mei 24, 2018 20:59 |
| wie zich nederig beziet, zal van hier af eens verheven mogen wezen, groetje voor je opkomende moed. hans |
|
| teun hoek: | Donderdag, mei 24, 2018 17:11 |
| dat die overwinning er dan ook is. sterkte. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2018 | ||
| Thema's: | ||