Smeltkroes
smeltkroes
ik heb de
geluiden uitgeplozen
die de wind waait
in tal van kleine hozen
de werveling
van hoge tonen
komt nooit uit het
ruizelen van grote bomen
zij dekken
alles toe met een
groene plasticiteit
beletten ons openheid
lief en empathisch
trekken ambachtelijke
sporen hun melodieën door
de smeltkroes van het leven
daar waar de mens
zijn arbeid toont is
herrie kunst en natuurlijk
weer ons verdiende loon
wil melker
29/05/2018
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Dinsdag, mei 29, 2018 23:11 |
| Blinde trots, die als meer mensen het zouden erkennen; sneller dan sneeuw voor zon kan verdwijnen Wil... | |
| lodi: | Dinsdag, mei 29, 2018 11:20 |
| Zij zagen je nog nooit eerder zo trillend op je benen kokend van woede, enkel en alleen door de onrecht die enkele andere van jou vrienden worden aangedaan, jij liet jou stem gelden je werd gehoord maar jou gevoel bleef... liefs lodi |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 29, 2018 09:48 |
| In die smeltkroes van het leven hebben jij toch jouw 'kunsten'weten uit te oefenen en te tonen, dankzij de talenten die jou zijn toebedeeld heb je de sporen verdiend. Zonnige groet en mooie dag. Anneke |
|
| M-Rose: | Dinsdag, mei 29, 2018 09:30 |
| Ad priori | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2018 | ||
| Thema's: | ||