Dementie

Ik wist niet of het waar was
wat zij zeiden over jou
hoe jij was en nu bent
zoveel verschil

Ik wilde niet geloven
wat ik zag toen ik jou zag
zoveel veranderd
in een korte tijd

Je keek mij aan
zonder emotie
wie ik was
voor jou een raadsel

Je maakte een frons
zo herkenbaar
ik zag je denken
in oneindigheid

Ik begon te zingen
zoals jij mij had geleerd

Een lach van herkenning
bestemming bereikt.

Geschreven door

* Rooz *

Reacties op dit gedicht

* Rooz * vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Anneke Bakker:	Woensdag, juni 13, 2018 17:57
Wát een herkenning Rooz, troostwoorden schieten tekort voor deze rotziekte, want zo leef je beiden in eenzaamheid. Heel veel sterkte wens ik je. Anneke

Over dit gedicht

Auteur: * Rooz *
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 13 juni 2018
Thema's: [Gemis] [Eenzaamheid] [Bewondering]