Ik probeer mezelf voor te houden
dat er een dag zal komen
dat ik niet meer bang ben
en dat mijn tranen niet meer stromen
Ik probeer mezelf te laten geloven
dat er een moment komt zonder pijn
dat ik niet meer zal huilen
en dat ik niet meer eenzaam zal zijn
Ik probeer mezelf voor te houden
dat ik mijn plekje weer zal vinden
dat alles weer op zijn plek zal vallen
en dat mijn hart zich weer zal binden
Ik probeer mezelf in te laten zien
dat dit de juiste beslissing is geweest
dat het alleen maar beter zal worden
en dat ik voor niks heb gevreesd
maar ik geloof het niet...
| Aquarel: | Maandag, juni 18, 2018 13:25 |
| Persoonlijk heb ik ervaren dat ik minder eenzaam was alleen dan in mijn huwelijk dat niet meer goed kwam, nadat ik er alles aan gedaan heb om ons huwelijk te redden ben ik uiteindelijk gescheiden. Ik herken het om al het vertrouwde op te geven, en ook het rouwproces en de onzekerheid. Toch heb ik toen de juiste keuze gemaakt, al was hij mijn wereld (al veertien jaar). Je hebt het heel goed verwoord. Sterkte, geluk, en kracht toegewenst om jouw leven een goede nieuwe wending te geven. Liefs, Aquarel |
|
| Hans Winter: | Zondag, juni 17, 2018 22:46 |
| rouwen zal je niet onthouden worden, eerst weer met jezelf aan de praat maakt je later geheel doorleefd maatje. 't is niet weinig, maar wel eindig. een hele berg tijd vergt het. voortgangsgroetje, hans |
|
| Clarice: | Zondag, juni 17, 2018 22:36 |
| Je hebt het moeilijkste achter de rug denk ik. Je gaat een heel andere kijk krijgen door afstand te nemen en er komt misschien meer ruimte voor jezelf. Wens je het allerbeste, gts Clarice | |
| Auteur: anne(22) | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2018 | ||
| Thema's: | ||