verdwaalgevaar
ik zie je gezicht
weet hoe jij
met een lach het
angstige zwart verhult
een laagje goud
van een schamel karaat
verguldt de buitenkant
voor de depressie binnengaat
nog is je gelaat
onbewogen alleen je ogen
dwalen pijnlijke rust
gesust door langzame gebaren
je kent het spel
proloog souffleert
eigen regels af met de
medicatie die daarbij past
het verbaast je dat
na lange tijd deze slang
toch weer naar binnen glijdt
in de bekende krochten
afgesloten zijn zij nooit
maar met wat psychofarmaca
zijn de diepste dalen van
verdwaalgevaar ontbloot
wil melker
02/07/2018
september: | Maandag, juli 02, 2018 22:33 |
Als het eenmaal grip heeft gevonden blijft er vaak een zwak punt waarop weer die slang naar binnen kan glijden. Gelukkig dan zijn er medicijnen om de vrije val iets minder diep te maken. Een gedicht om meedogend bij stil te staan Wil. Erg goed geschreven over dit thema |
|
teun hoek: | Maandag, juli 02, 2018 11:24 |
terugkerend in pijnlijke situatie. sterkte th | |
Aquarel: | Maandag, juli 02, 2018 10:45 |
Ook bij mij ligt het gevaar op de loer, maar ik verdwaal er gelukkig steeds minder vaak en minder lang in. Erg goed gedicht Wil. Fijne dag nog. Liefs, Aquarel |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juli 02, 2018 10:00 |
tjonge wil waar haal je het vandaan |
|
Anneke Bakker: | Maandag, juli 02, 2018 08:55 |
De weg kwijt raken in je leven nadat je bent gebeten door de slang die depressie heet. Een goede 'wegwijzer' met begrip kan tot steun zijn. Rakend gedicht Wil. Ik wens jou een mooie dag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 02 juli 2018 | ||
Thema's: |