Jeanne Panne
In turbulente tijden
Zoeken mensen vaak hun gram
In wraak en achterbaks gekonkel
Die tussen ’t sprokkelhout gestoken,
De vlammen jagen doen om de gestalte
Die daar middenin haar laatste dans begint.
Hoezeer ze ook bij dag en nacht
Zorgend heil bracht aan de mensen
Of dierenleed verzachtte:
Haar kennis van genezend kruid,
Vermengd met lang vergeten rituelen
Wekte afgunst, onbestemde angst.
Net als haar vader zou ze branden –
Haar lichaam werd tot as-
Haar geest in rook vergaan,
Draalt even rond de toren
En verliest zich in de verte.
Het doet wat raar
Dat Nieuwpoort zich elk jaar
Opmaakt om Jeanne te doen branden.
Heeft men die eeuwen iets geleerd
Of blijft het volksvermaak:
Het onbekende aan de staak?
rob
Zoeken mensen vaak hun gram
In wraak en achterbaks gekonkel
Die tussen ’t sprokkelhout gestoken,
De vlammen jagen doen om de gestalte
Die daar middenin haar laatste dans begint.
Hoezeer ze ook bij dag en nacht
Zorgend heil bracht aan de mensen
Of dierenleed verzachtte:
Haar kennis van genezend kruid,
Vermengd met lang vergeten rituelen
Wekte afgunst, onbestemde angst.
Net als haar vader zou ze branden –
Haar lichaam werd tot as-
Haar geest in rook vergaan,
Draalt even rond de toren
En verliest zich in de verte.
Het doet wat raar
Dat Nieuwpoort zich elk jaar
Opmaakt om Jeanne te doen branden.
Heeft men die eeuwen iets geleerd
Of blijft het volksvermaak:
Het onbekende aan de staak?
rob
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Donderdag, mei 30, 2002 09:24 |
| Heel krachtig en beeldend geformuleerd. Mooi gedicht. Het eigene van zo'n publieke slachting is eigenlijk: Het gevreesde aan de staak. Zie René Girard, God en geweld. |
|
| Voske: | Woensdag, mei 29, 2002 23:27 |
| Heel knap | |
Over dit gedicht
| Auteur: Embrecht | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||